شک و تردید درباره احتمال سیطره یک نهاد یا قوه بر تصمیم‌گیری در آمریکا، باعث ایجاد نوعی تقسیم‌بندی در عرصه سیاست‌گذاری خارجی در این کشور شده است. با این حال، آمریکا در مقایسه با سایر کشورهایی که گفته می‌شود در آن‌ها ساختار لیبرال-دموکراسی حاکم است، روش‌های پر پیچ و خمی برای هدایت سیاست خارجی دارد. قانون اساسی این کشور اختیارات سیاست خارجی را به گونه‌ای بین رئیس‌جمهور و کنگره تقسیم می‌کند که هر دوی آن‌ها در تدوین سیاست خارجی و تغییر آن نقش داشته باشند؛ مسئله‌ای که به درگیری‌های متعدد بین دو قوه در برهه‌های مختلف زمانی منجر شده است.